‘Digitale gehandicaptenparkeerkaart maakt parkeerketen inclusiever’
Inclusiviteit; nooit eerder was het onderwerp zo actueel. Ook in mobiliteitsland is die tendens doorgedrongen, getuige de vele initiatieven die ervoor moeten zorgen dat íédereen actief aan elke vorm van mobiliteit deelnemen kan. Een van de ideeën betreft het digitaliseren van de gehandicaptenparkeerkaart (GPK). Zodat de gebruikers ervan in de toekomst enkel een mobiele telefoon nodig hebben om een parkeertransactie te starten. En via diezelfde app de plaatselijk geldende voorwaarden voor het parkeren met een GPK overzichtelijk terug te vinden is. De implementatie? Die vraagt om de nodige coördinatie. En zal dan ook nog wat tijd in beslag nemen.
Tekst: Peter Tinselboer, Empaction
De circa 200.000 fysieke GPK-passen die nu nog achter autoruiten liggen naar een digitale registratie omzetten, wordt een klus van formaat. Het project Digitale GPK (D-GPK) is een initiatief van het Servicehuis Parkeer- en Verblijfsrechten (SHPV), de Rijksdienst voor het Wegverkeer (RDW) en een dertigtal Nederlandse gemeenten om onze samenleving inclusiever te maken op het gebied van mobiliteit. En tegelijkertijd onduidelijkheden wat betreft parkeerregels, onterecht uitgedeelde boetes en oneigenlijk gebruik tegen te gaan. Parkeer- en mobiliteitsadviesbureau Empaction is gevraagd om advies uit te brengen op het gebied van ontwerp en implementatie inzake toe te passen regels, data en IT.
De huidige GPK: 3 vormen
Personen met een beperking of chronische aandoening maken sinds jaar en dag onder bepaalde voorwaarden aanspraak op de Europees uitgegeven GPK. Houders van deze kaart mogen op de speciaal daarvoor aangemerkte parkeerplaatsen bij onder andere zorgverleners, winkels en openbare gebouwen in binnen- en buitenland parkeren. En in vele gemeenten in parkeervakken, zonder te betalen. De kaart komt in drie vormen. De bestuurdersvariant voor mensen die zelf autorijden. De passagierskaart voor personen die met iemand anders meerijden. En dan is er nog een exemplaar voor zorginstellingen, te gebruiken voor bewonersvervoer.
Het is uiteindelijk aan het politieke bestuur om te bepalen wat het met de adviezen van Booister en haar collega’s doet. “We zitten natuurlijk met grote en complexe maatschappelijke vraagstukken. Die leiden tot discussies op verschillende schaalniveaus, van het Rijk tot aan de gemeente.”
De kaart is bedoeld voor persoonlijk gebruik. Hij staat dan ook op naam, niet op kenteken. Want daar ontbreekt momenteel simpelweg de digitale koppeling voor. Die registratie op naam maakt de GPK flexibel; de gebruiker is niet aan één auto gebonden. Maar er kleven ook nadelen aan de
werkwijze. Zo is het huidige systeem gevoelig voor fraude; wordt de kaart gestolen – iets wat niet zelden voorkomt – dan is oneigenlijk gebruik eenvoudig een feit. Ook maakt het huidige papieren exemplaar parkeerhandhaving vanuit gemeenten lastig. Scanauto’s kunnen het document immers niet lezen en zijn dus niet van de vrijstelling van een specifiek voertuig op de hoogte. Met onterechte boetes, ergernis en administratieve rompslomp tot gevolg.
Gebundelde informatie
En dan zijn er nog de verschillende regels wat betreft parkeren; veel gemeenten hebben zo hun eigen richtlijnen op dat gebied. Dat geldt ook voor de GPK, hetgeen parkeren voor de doelgroep niet bepaald makkelijker maakt. Want iedere keer dat gebruikers een bezoek aan een onbekende gemeente brengen, moeten ze eigen onderzoek doen. Naar de lokale regelgeving, mogelijke parkeerplekken, parkeerkosten en de afstand tot de bestemming bijvoorbeeld. Daarbij komt dat die informatie veelal via niet-officiële bronnen te vinden is. Een officieel en altijd actueel overzicht ontbreekt.
De eerste gesprekken over digitalisering van de GPK vonden reeds in 2016 tussen de verschillende partijen plaats. Inmiddels zijn er al meer dan 110 Nederlandse gemeenten die gebruikmaken van digitaal parkeren via het SHPV en wordt de roep om een sluitende oplossing voor het GPK-probleem steeds groter. Gemeenten proberen waar mogelijk lokale, passende oplossingen te vinden. Maar hun bewegingsruimte is beperkt. Want een kaart die in Parijs is uitgegeven, moet bij wijze van spreken ook in Zandvoort inzetbaar zijn. De voorwaarden kunnen niet individueel worden aangepast. De materie is tegelijkertijd te complex om over één nacht ijs te gaan.
1 applicatie met alle informatie
Er wordt momenteel druk aan het ontwerp van de digitale kaart gesleuteld en geschaafd. Het huidige spoor? De gebruiker gaat werken met een app. Die applicatie laat zien waar je bent, of toont de omgeving die je voornemens bent te bezoeken, en geeft weer wat bij gebruik van een GPK de geldende parkeerregels zijn. Op het gebied van gratis parkeren, (gereduceerde) tarieven en parkeerduurbeperking bijvoorbeeld.
Inclusiviteit komt in dezen voort uit altijd voorhanden zijnde en correcte informatie, waardoor gebruikers weten welke voorwaarden gelden bij het gebruik van een GPK. Want de gemeenten die participeren in de app, houden zelf de gegevens actueel. Voor deze specifieke doelgroep een aanzienlijke plus.
Het huidige papieren exemplaar maakt parkeerhandhaving vanuit gemeenten lastig. Scanauto’s kunnen het document immers niet lezen. Met onterechte boetes, ergernis en administratieve rompslomp tot gevolg.
Complex door aanpassing wetgeving
De digitalisering van de GPK is een groot en complex project. Wat de invoeringsdatum betreft wordt er momenteel naar de zomer van komend jaar gekeken. Want naast ontwerp en implementatie zijn er bijvoorbeeld ook juridische zaken waar rekening mee gehouden moet worden. En veranderingen qua wetgeving, omdat de RDW in de nieuwe situatie een aangepaste taakstelling krijgt. De koppeling tussen kaart, kenteken en eigenaar moet daar immers worden bijgehouden.
Ook staan er nog aanbestedingen op stapel. In ieder geval voor een centraal hulploket voor GPK-houders uit het buitenland en personen die op digitaal gebied niet vaardig genoeg zijn om een app te gebruiken. Want in het kader van de inclusiviteit moet ook die groep van de digitale dienst gebruik kunnen maken. Het mag nog even duren, maar de verwachtingen zijn hooggespannen. Met de hogere mate van digitalisering en efficiency zijn zowel de gebruikers als gemeenten gebaat. De verwachting is dan ook dat steeds meer gemeenten zich bij het collectief aansluiten. En we over een tijdje kunnen stellen dat het voor iedere GPK’er het wachten meer dan waard is geweest.
