Trash Hunters ontdoen Zwolse stadsgracht van zwerfvuil
Zo’n vijf jaar geleden zocht Susan van Ravenhorst een nieuwe activiteit voor de zaterdag. “Iets waar ik nieuwe mensen kon leren kennen en ook nog wat vrijwilligerswerk kon doen. Op Facebook kwam ik de Trash Hunters tegen. Ik heb een keertje meegedaan en ben nooit meer weggegaan!” In kajaks en op supboards struinen de Trash Hunters de Zwolse stadsgrachten af op zoek naar zwerfafval. “Het is een combinatie van sporten en iets goeds doen voor de wereld, ideaal.”
Tekst: Manon van Ketwich
Het is niet te zeggen uit hoeveel mensen de Trash Hunters bestaan, dat is elke week anders, weet Van Ravenhorst. “Het wisselt wie er komen. Het is ook erg afhankelijk van het weer”, lacht ze. Bijna elke week stappen de vrijwilligers in hun kajak en sinds twee jaar ook op supboards. “Bij de ligplaats van de kajaks wordt gewerkt, daarom konden we in plaats daarvan ook supboards lenen bij Hiawatha.” Het verhuurbedrijf leent de spullen uit voor de officiële openingstijden, met als gevolg dat de Trash Hunters in alle vroegte het water op gaan. “Het is heel leuk als het nog zo rustig is en je de stad langzaam wakker ziet worden”, vindt Van Ravenhorst. “Bovendien beleef je stad vanaf het water heel anders.”
Terugkerend probleem
Hoe leuk het werk bij de Trash Hunters ook is, de aanleiding is niet zo positief. Elke ronde halen Van Ravenhorst en de anderen zakken vol met zwerfafval uit het water. “Bij mooi weer is dat meer dan als het regent, dat verschil merken we heel goed. En aan het einde van het zomerseizoen wordt het ook minder, misschien dat ons werk dan effect heeft op het gedrag van mensen. Soms vinden we het dan bijna jammer dat we zo weinig ophalen, terwijl het natuurlijk positief is dat er minder afval wordt weggegooid. Afval blijft echter een terugkerend probleem, het blijft nodig om bijna wekelijks op pad te gaan.”
Tijdens het trash hunten krijgt Van Ravenhorst veel verschillende reacties van mensen. “Heel veel mensen vinden het leuk wat we doen. Anderen denken dat we een taakstraf hebben ofzo. En er zijn mensen die ons voor gek verklaren dat we dit elke week doen.” Zelf vindt ze niet dat ze aan het vechten is tegen de bierkaai.
“Natuurlijk is het jammer dat het moet. Vorige week zag ik nog iemand schaamteloos al z’n troep uit de auto gooien. Maar tegelijkertijd ben je sportief bezig, doe je iets samen met mensen en iets goeds voor de wereld.”
Sekspop en sprookjesboek
De oogst na een rondje suppen of kajakken bestaat normaal gesproken vooral uit lege drankblikjes en verpakkingen van eten. “Spullen die mensen aan of op het water meenemen dus. De blikjes houden we tegenwoordig apart, omdat we er statiegeld mee ophalen dat we aan Hiawatha of een ander goed doel geven. We zien ook veel van die kokers waar joints in worden bewaard en luiers.” Gekkere spullen komt Van Ravenhorst ook tegen. “Zo vonden we een keer een sekspop, die zal wel van een vrijgezellenfeestje af komen. En ook eens een sprookjesboek met daarnaast een schoen met hak. Je gaat dan snel je eigen verhaal erbij verzinnen. Soms kome we ook leuke flessenpost tegen, liefdesverklaringen of een schattig briefje van een kind.”
Vrijwilligersprijs
Het werk van de Trash Hunters blijft niet onopgemerkt. Provincie Overijssel reikt op Congres Natuurlijk een vrijwilligersprijs uit aan het initiatief. “Leuk om te zien dat het gezien wordt”, vindt Van Ravenhorst. “Hopelijk helpt het om anderen te stimuleren ook aan de slag te gaan. En uiteraard vind ik het zelf ook leuk dat ons werk wordt gewaardeerd.”
