Een toegankelijke eyecatcher zonder concessies

Design for all, het is een bekend begrip. “Misschien wel wat oud en uitgekauwd”, denkt Wilmsen. “En toch is nog lang niet iedereen zich bewust van het belang van een mooi én werkbaar ontwerp. Het lijkt alsof niet elke ontwerper overtuigd is van het nut. Dat betekent dus eigenlijk dat dit niet de juiste partij is om mee in zee te gaan. De focus ligt echter op het maken van een eyecatcher. Terwijl het echt niet nodig is om concessies te doen aan de esthetiek, dat is vaak wel de opvatting. Als je een ontwerp maakt dat goed is voor iemand met een beperking, dan is het meestal voor iedereen goed. Dit bewustzijn komt vaak pas als je zelf je enkel hebt verstuikt en erachter komt waar je tegenaan loopt.”

Voelt normaal, dat is het niet Voor Wilmsen, die zelf een beperking heeft en af en toe gebruik maakt van een rolstoel, is een toegankelijk ontwerp vanzelfsprekend. “Bij tenders vergeet ik het zelfs wel eens te melden, terwijl het mijn ontwerp onderscheidt van andere. Het voelt normaal, terwijl het dat niet voor iedereen is.”

Achteraf aanpassingen Dat niet ieder ontwerp even toegankelijk is, maakt het voor opdrachtgevers zonder relevante kennis lastig om de goede keuze te maken bij tenders. Wilmsen: “Het wordt zelfs vaak vergeten te vragen bij opdrachten. Misschien denken opdrachtgevers wel dat ontwerpers het vanzelf wel meenemen. Dat leidt er nu toe dat vaak achteraf aanpassingen gedaan moeten worden en dat is zonde. Zeker nu er steeds meer ouderen komen die midden in het leven staan. Het is een misvatting dat mensen met een beperking een kleine groep vormen, de groep wordt juist steeds groter.”

Bouwbesluit Als zowel opdrachtgever als ontwerper niet expliciet aandacht besteden aan toegankelijkheid, dan is er altijd nog het Bouwbesluit. “Er gaat al heel veel goed”, vindt Wilmsen.